REESCRIBINDO A MANUEL MARÍA

O mundo quedou en soedade

cando vas polo monte, vas polo paraíso

de nenez matáronme

deixar voar o teu soño

o aradiño é tan próspero como as flores de xazmín

unha casa de son e cores

terra de desexos

as brétemas do mar

miro cara o ceo e véxote a ti

e cada palabra que escribo cara a ti

que mellor que mexar na fonte!

Pilar enfádase cos meus asubíos

encántame ver os paxaros voar

o meu carro roubáronmo cando durmía

ti traballas no meu corazón

a rosa humilde do xardín.

 

1ºESO B

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *