Botei un salouco

son semellante a un aguacate

a miña habitación é un paraíso

o pobo morreu

un neno labrego

a Terra Chá é un pobo aquí e outro alá

as árbores da praza no outono amarelo e laranxa

o idioma está dentro de cada un de nós

e ademais ten fochancas como un roscón.

 

Déixame dicirche algo moi sinxelo

soa o vento e traballa o muiñeiro

o corazón está no meu peito

e ti, vén aquí que mexas por ti

vive a vida ao grande

polo día hai moita claridade

a brisa do mar

 

(1º ESO B)