Todas las entradas de: bibliotecario

«Kitchen» de Banana Yoshimoto

índiceKitchen foi o primeiro libro da escritora xaponesa Banana Yoshimoto. Con este libro conseguiu darse a coñecer e gañar numerosos premios, converténdose así, nun dos libros máis coñecidos da literatura contemporánea xaponesa. Esta historia moi breve vai acompañada moitas veces doutro relato chamado Moonlight Shadow. A técnica de escritura é fácil de ler e directa. Narra todo o tempo en primeira persoa.

O libro relata a historia dunha rapaza xaponesa que tras a perdida da súa avoa, que era o seu único familiar vivo, múdase a casa de Yuichi, un rapaz da súa facultade. Tras un tempo vivindo alí Mikage, a protagonista, múdase e perde a pista das persoas coas que estivera vivindo uns meses ata que sabe da morte da nai de Yuichi. Tras o reencontro con Yuichi ocórrelles algo inexplicable para os dous.

Os protagonistas son: Mikage, Yuichi e Eriko. Mikage é unha rapaza que se sente moi triste dende a morte de seus pais, pero a morte da súa avoa foi a gota que colmou o vaso, aínda que a morte de Eriko tamén lle afectou moito. Yuichi é un rapaz, dentro do que cabe alegre, que de pequeno tivo que sufrir a perda da súa nai biolóxica, e de maior a morte de súa nai/pai, xa que coa morte de súa nai seu pai xa non se sentía cómodo co seu sexo e cambiouno. Eriko é a nai de Yuichi, e dende o cambio de sexo é unha persoa moi alegre que tenta animar ao seu fillo e que considera a Mikage coma unha filla.

Banana Yosimoto deléitanos cunha novela que representa un bon exemplo de cultura contemporánea xaponesa. Esta novela contén algo do estilo de Haruki Murakami, gran escritor xaponés, pero queda debaixo do nivel deste autor sendo unha lectura máis simple e menos refinada.

O éxito conseguido foi inmediato tras a publicación, o que lle valeu máis de sesenta edicións só en Xapón; aparte dos premios que colleitou: Newcomer Writers Prize en 1987, e o Izumi Kyoka en 1989. Existen dúas películas baseadas na obra.

Este breve relato que transmite tan profundamente os sentimentos de dor e da soidade na perda dun ser querido, cunha linguaxe tan simple e transparente que fai que case estiveras con Mikage no sofá dos Tanabe con esa pesadume. Aínda que non é un estilo que nos guste moito, o drama (da descrición desa perda), a verdade é que o libro gustounos a pesar de todo. Yoshimoto tenta mostrar a saída á dor dunha forma, á miña vista, bastante pobre. De feito gustounos o conto dentro de Kitchen, chamado Moonlight Shadow máis que a historia principal; vémoslle unha estrutura máis fácil de levar e ao ter un certo toque místico ou paranormal faina máis entretida.

                                                     970393     iris

Hugo Martínez Vázquez e Iris Vidal Vázquez (1º BACHARELATO)

«ARDALÉN» DE MIGUEL ANXO PRADO

FORRO-CARTONE-ARDALEN

Ardalén é unha obra xenial. Tras o seu paso polo apartado artístico do film De Profundis, o debuxante e autor de banda deseñada Miguelanxo Prado volve a demostrarse a si mesmo e a todos o que é capaz de facer.
O primeiro que destaca de Ardalén é o debuxo. Nesta obra, Prado utiliza un estilo que parece sacado dun caderno de debuxo a lapis para darlle vida á obra, sendo apreciábeis no debuxo cada un dos trazos que o compoñen. Ademais, este estilo tan peculiar axuda a crear esa atmosfera melancólica, tranquila e case de soño que predomina neste cómic.
En canto á idea xeral non é algo excepcional: Adela, a filla dun emigrado do que non sabe nada dende hai máis de 30 anos, viaxa a unha aldea para atopar respostas. Non obstante, o desenvolvemento da trama está levado dunha forma excelente, mesturando o tempo presente cos flash-backs e memorias de Fidel, un ancián que parece ter as respostas que Adela busca, pero que moitas veces e ata o final da historia, déixanos con dúbidas sobre o que é real e o que é froito das fantasías da súa mente.
En resumo, Ardalén é unha obra de arte que entra polos ollos grazas ao seu debuxo, e queda na mente pola súa historia, que tanto afeccionados ao cómic coma recén chegados a el deberían ler.

miguel_yañezMiguel Yáñez Lorenzo, 1º de Bacharelato

Se queres máis información sobre este autor coruñés, creador da mascota do Xabarín Clube e colaborador en series americanas de animación como Men in Black, podes consultar a seguintes ligazón: http://www.miguelanxoprado.com/

Tamén tes dispoñible a película De profundis:

O CAMPISMO

O alumnado de 4º de PDC fixo este estupendo cadáver exquisito. Ao xeito dos autores surrealistas da segunda década do século XX, entre todos deixaron fluír o seu subsconsciente neste xogo creativo. Colle un papel e escribe o primeiro verso que se che vén á cabeza. Despois pásao ao compañeir@, pero tapando a totalidade do teu texto agás a última palabra. Este terá que escribir o primeiro que se lle ocurra en relación á palabra lida. Despois tapa o que escribiu menos a última palabra do verso, e pásallo á persoa que está ao lado… así sucesivamente. Esperemos que vos saia algo tan orixinal como a 4º de PDC.

O CAMPISMO

O Tribunal supremo vén de certificar a irregularidade
do meu reloxo cuberto de area
da praia da miña terra querida á que tanto estraño
estraño é que non durmín en clase hoxe.
Hoxe pola mañá vin un porco voando
voando vai voando veño
veño dun lugar moi lonxe, do horizonte
terras fermosas, terras dos gabachos
estaban xogando ao CoD con Alberto
e estaban campeando
nunha franxa do terreo montañoso
nalgún lugar dos Pirineos vivía unha persoa alta.

4ºpdc.